Dit artikel gaat over loslaten, wat dat is, dat het veel goeds kan opleveren en hoe je kunt leren loslaten.
Als ik terug kijk op mijn leven, dan moet ik ten aanzien van het onderwerp "loslaten" wel een beetje lachen om mijzelf. De zekerheid zoeken in het willen weten waar ik aan toe ben en veel dingen onder controle willen houden, past wel bij mij als persoon. Dat is oké. En tegelijkertijd heb ik geleerd om wat meer ontspannen te zijn ook als ik niet weet waar ik aan toe ben. Hier volgt een aantal voorbeelden uit mijn leven.
Het is ongeveer 2004, ik ben 34 jaar, en volg een twee-daagse training met overnachting. Ik ben in de ruimte waar de training is. Deze is nog niet begonnen. Tot mijn verbazing is er geen programma. Wanneer kunnen we eten? Hoe laat is er pauze? "Die mensen weten ook niet hoe ze iets goed moeten organiseren", is mijn gedachte. Van mijn 25ste tot mijn 34ste had ik al veel concerten, congressen enz. georganiseerd. Voor mij was het not done om niet alles tot in de puntjes te organiseren en vast te leggen in een netjes uitgewerkt en uitgetypt programma. Ik voelde irritatie en frustratie. Daaronder zat onzekerheid/angst wat ik projecteerde op de trainer door te mopperen. Ik weet niet meer precies hoe het ging, maar er brak een moment aan dat ik dacht: "Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan". En ik aanvaardde dat ik niet wist waar ik aan toe was. Wat een bevrijding! Ik liet het allemaal op mij af komen. Wat voelde ik me ontspannen! Deze ervaring vergeet ik nooit meer.
Een ander voorbeeld uit mijn leven, is de vele keren dat ik rondom mijn 30ste therapie had. Ik vond het maar niks dat er geen kant- en-klaar-recept bestond voor pijn. Het liefst wilde ik adviezen en vond ik het maar niks dat "tijd" een belangrijke factor was. Ik moest echt leren dat je pijnlijke processen niet kunt dwingen en erdoorheen mag gaan.
Ik neem een wond als metafoor. Die moet goed verzorgd worden. Daar kan aan vooraf gaan dat het gehecht moet worden. Dan doet het nog een tijd veel pijn. Zo nu en dan nieuw gaas erop, een zalfje enz. De pijn gaat niet zomaar weg. En als het een litteken is, kan het soms nog even schuren. Heb je pijn, dan kun je het verzorgen door het te erkennen en te accepteren. Verder is het belangrijk de pijn te delen met iemand. Ook is op z'n tijd afleiding zoeken belangrijk. Mits het geen vlucht is. Ooit zij iemand: De tijd is je beste vriend. In de situatie waarin ik toen zat, dacht ik: "Ja, ja, ik geloof er niets van. Deze situatie is zó moeilijk en pijnlijk". Als ik nu achterom kijk, kan ik zeggen dat tijd een belangrijke factor is. Als de tijd (en ook God) zijn werk doet, dan mag je leren loslaten. Iets wat ik mijn cliënten ook vaak toewens. Maar wat is nou "loslaten"? Nelson Mandela verwoordde dit in onderstaande woorden.
Loslaten:
Loslaten betekent niet, je niet meer betrokken voelen.
Maar ik kan het niet voor een ander doen.
Loslaten is, niet mijzelf losmaken.
Maar het besef dat ik een ander niet kan besturen.
Loslaten is, niet een ander wat toestaan.
Maar hem laten leren door ervaren.
Loslaten is, machteloos toegeven.
Want het resultaat is niet van mij afhankelijk.
Loslaten is, niet een ander willen veranderen of hem/haar de schuld geven.
Maar het beste van mijzelf te maken.
Loslaten is: niet meer zorgen voor.
Maar zorg hebben om.
Loslaten betekent: niet meer vasthouden.
Maar steunen.
Loslaten is, niet oordelen.
Maar anderen de kans geven zichzelf te zijn.
Loslaten betekent niet meer alles willen regelen.
Maar anderen de kans geven de werkelijkheid onder ogen te zien.
Loslaten betekent niet ontkennen.
Maar aanvaarden.
Loslaten betekent, niet langer willen scheiden of twisten.
Maar eigen tekortkomingen zoeken en verbeteren.
Loslaten is niet alles naar mijn hand zetten.
Maar elke dag nemen zoals die komt en daar plezier in hebben.
Loslaten is niet iedereen bekritiseren en veroordelen.
Maar proberen te worden waarvan ik droom.
Loslaten is niet het verleden betreuren.
Maar groeien en leven naar de toekomst.
Loslaten is minder angst
en meer liefhebben.
Maar hoe doe je dat dan, loslaten?
Hieronder een paar tips, die je misschien kunnen helpen om het ingesleten patroon van controleren, of terugkerende negatieve gedachten en gevoelens, te doorbreken en te oefenen in toelaten.
Word je bewust van je gedachten. Dat is je controle centrum. Schrijf alles op wat er in je opkomt. Niet in discussie gaan met jezelf, niet relativeren, gewoon luisteren naar je gedachten en ze opschrijven.
Lees terug wat je hebt opgeschreven. Shocking? Dat is dus wat er in je hoofd allemaal gebeurt. Het zijn deze gedachten en gevoelens die (onbewust) je leven beheersen.
Bedenk dat het geen zin heeft om je boos of verdrietig te blijven voelen over dingen en situaties waar je geen invloed (meer) op hebt. Hoe meer aandacht je ze blijft geven hoe meer ze zich zullen verankeren in je bewustzijn. Erken ze, maar als ‘oud zeer’ het is niet meer van ‘nu’.
Vervolgens ga je kiezen: wat wil ik loslaten? Wees een beetje mild voor jezelf. Geef je zelf de tijd, doe het stap voor stap, issue voor issue.
Als je weet wat je los wilt laten, is het een kwestie van experimenteren, zoeken naar de manier die voor jou het beste werkt.
Een paar oefeningen die je kunt proberen:
– Laat de gedachten/gevoelens onder de douche, in het zwembad of in je bubbelbad letterlijk van je af stromen. Zie hoe ze verdwijnen in het putje en voel je schoon en licht. Water heeft letterlijk fysiek reinigende eigenschappen en geeft energie.
– Vraag jezelf: wat heb ik aan deze gedachte/dit gevoel? Helpt het me verder? Wat levert het me op? Als het niets positiefs is, kun je de gedachten makkelijker loslaten: het brengt je immers niets goeds.
– Verzet je gedachten. Denk aan iets leuks, ga naar buiten, onderneem iets nieuws, ga wat doen. Wees opmerkzaam, herken het als zo’n negatieve gedachte de kop op steekt, maar blijf er niet in hangen. Elimineer het bij de wortel.
– Doe een visualisatie oefening. Beeld je in dat de gedachten of gevoelens die je los wilt laten als zandzakken op je schouders liggen. Adem een keer diep in, verzamel je moed en laat het zand, met het uitademen, uit de zakken glijden. Laat het naast je neervallen en loop ervan weg.
Natuurlijk zijn er nog vele andere manieren, probeer gewoon. Het belangrijkste is dat je leert herkennen wanneer je ‘vast’ zit in iets wat met loslaten gebaat is en daarnaar handelt. Dat je niet leeft vanuit angst maar vanuit vertrouwen. Dat je leert dat jouw bijdrage fijn is, maar dat je niet alles zelf en in je eentje hoeft te doen.
Het levert je een lichter leven op. Met een heel veel energie voor alle positieve dingen in je leven die er voor jou toe doen.
Ik wens je veel succes met loslaten en laat me je aanvullende tips zeker weten, want ik kan ze ook nog goed gebruiken!
Hoe laat jij los?
Wil jij graag een aantal coachingsgesprekken? Aarzel niet contact met mij op te nemen en kom voor een vrijblijvende intake/kennismakingsgesprek.
Dit artikel gaat over loslaten, wat dat is, dat het veel goeds kan opleveren en hoe je kunt leren loslaten.
Als ik terug kijk op mijn leven, dan moet ik ten aanzien van het onderwerp "loslaten" wel een beetje lachen om mijzelf. De zekerheid zoeken in het willen weten waar ik aan toe ben en veel dingen onder controle willen houden, past wel bij mij als persoon. Dat is oké. En tegelijkertijd heb ik geleerd om wat meer ontspannen te zijn ook als ik niet weet waar ik aan toe ben. Hier volgt een aantal voorbeelden uit mijn leven.
Het is ongeveer 2004, ik ben 34 jaar, en volg een twee-daagse training met overnachting. Ik ben in de ruimte waar de training is. Deze is nog niet begonnen. Tot mijn verbazing is er geen programma. Wanneer kunnen we eten? Hoe laat is er pauze? "Die mensen weten ook niet hoe ze iets goed moeten organiseren", is mijn gedachte. Van mijn 25ste tot mijn 34ste had ik al veel concerten, congressen enz. georganiseerd. Voor mij was het not done om niet alles tot in de puntjes te organiseren en vast te leggen in een netjes uitgewerkt en uitgetypt programma. Ik voelde irritatie en frustratie. Daaronder zat onzekerheid/angst wat ik projecteerde op de trainer door te mopperen. Ik weet niet meer precies hoe het ging, maar er brak een moment aan dat ik dacht: "Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan". En ik aanvaardde dat ik niet wist waar ik aan toe was. Wat een bevrijding! Ik liet het allemaal op mij af komen. Wat voelde ik me ontspannen! Deze ervaring vergeet ik nooit meer.
Een ander voorbeeld uit mijn leven, is de vele keren dat ik rondom mijn 30ste therapie had. Ik vond het maar niks dat er geen kant- en-klaar-recept bestond voor pijn. Het liefst wilde ik adviezen en vond ik het maar niks dat "tijd" een belangrijke factor was. Ik moest echt leren dat je pijnlijke processen niet kunt dwingen en erdoorheen mag gaan.
Ik neem een wond als metafoor. Die moet goed verzorgd worden. Daar kan aan vooraf gaan dat het gehecht moet worden. Dan doet het nog een tijd veel pijn. Zo nu en dan nieuw gaas erop, een zalfje enz. De pijn gaat niet zomaar weg. En als het een litteken is, kan het soms nog even schuren. Heb je pijn, dan kun je het verzorgen door het te erkennen en te accepteren. Verder is het belangrijk de pijn te delen met iemand. Ook is op z'n tijd afleiding zoeken belangrijk. Mits het geen vlucht is. Ooit zij iemand: De tijd is je beste vriend. In de situatie waarin ik toen zat, dacht ik: "Ja, ja, ik geloof er niets van. Deze situatie is zó moeilijk en pijnlijk". Als ik nu achterom kijk, kan ik zeggen dat tijd een belangrijke factor is. Als de tijd (en ook God) zijn werk doet, dan mag je leren loslaten. Iets wat ik mijn cliënten ook vaak toewens. Maar wat is nou "loslaten"? Nelson Mandela verwoordde dit in onderstaande woorden.