Hoe ga jij om met gevoelens?

Hoe gastvrij ben jij voor jouw gevoelens? Mogen ze er allemaal zijn? Ik las in het boek “Liefdesverdriet” over de Herberg als metafoor voor gevoelens. En geef dit graag aan jou door. Ik ben benieuwd wat je ervan vindt. Laat gerust een bericht achter.

De herberg

Dit mens-zijn is een soort herberg
elke ochtend weer een nieuw bezoek.
Een vreugde, een depressie, een benauwdheid,
een flits van inzicht komt
als een onverwachte gast.
Verwelkom ze; ontvang ze allemaal gastvrij!
Zelfs als er een menigte verdriet binnenstormt,
die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat.
Behandel dan toch elke gast met eerbied,
misschien komt hij de boel ontruimen
om plaats te maken voor extase….
De donkere gedachte, schaamte, het venijn,
Ontmoet ze bij de voordeur met een brede grijns
en vraag ze om erbij te komen zitten.
Wees blij met iedereen die langskomt.
De hemel heeft ze stuk voor stuk gestuurd
om jou als raadgever te dienen.

Jalal ad-Din Rumi (1207-1273)