Ligt kracht in sterk zijn?

Als je je sterk moet voordoen van jezelf dan kan het zijn dat je de ander onthoudt er voor jóu te zijn. En je onthoudt jezelf en de ander écht contact. Hoewel de titel is “Ligt kracht in sterk zijn”, gaat dit korte artikel meer over groeien in sterk zijn door kwetsbaarheid. Over groeien in verbondenheid. Ik eindig met een persoonlijk stukje over mezelf.

Als je wilt groeien in verbondenheid, in liefhebben, dan is het goed te beseffen welke belemmeringen er zijn om te groeien. Misschien zit er iets bij wat je herkent? Ik zal een aantal gedachten opnoemen:

• Wat zullen ze wel denken? (verkeerde afhankelijkheid waardoor je jezelf gijzelt en dus niet vrij bent).
• Ik moet doen alsof alles in orde is.
• Ik moet sterk zijn.
• Ik moet me aanpassen anders hoor ik er niet bij.
• Voor anderen zorgen is belangrijker dan voor mezelf zorgen.
• Ik ben niet knap, slank, succesvol, rijk, begaafd, gelukkig, slim, mannelijk, vrouwelijk, productief, aardig, sterk stoer, zorgzaam, populair, geliefd).

Al deze gedachten hebben met schaamte te maken. Schaamte over jezelf. Schaamte is dat benauwde gevoel dat ons, wanneer we erdoor worden overspoeld, het idee geeft dat we heel klein, waardeloos en nooit genoeg zijn. Het is een van de emoties die we moeilijk vinden. En mensen zijn bang voor moeilijke emoties. Het liefst willen we een lijstje met snelle en gemakkelijke “gelukstips”. Nou vind ik moeilijke emoties, niet het leukste om mee om te gaan. Maar ze overslaan, werkt niet. Dan groei je niet. Als je werkelijk een zinvol leven wilt, vol geluk en verbondenheid, dan moet je práten over de dingen die je in de weg staan. Met name over schaamte, angst en kwetsbaarheid. Moeilijke dingen kunnen jouw leven gijzelen. Net als het volk Israël ben je dan in ballingschap. Vóór jou is het beloofde land. Het onbekende, dat wat nieuw en goed is. En ook waar nog reuzen zijn. En ertussen is de rivier. En als er een route omheen is, dan zullen we proberen de rivier te vermijden. Ik wil je uitnodigen om in de rivier te stappen en datgene wat je moeilijk vindt onder ogen te gaan zien en het met iemand te delen die je vertrouwt. Je hóeft niet sterk te zijn. Jouw kracht ligt in kwetsbaarheid. Dan maak je écht contact.

Ik heb moeten leren dat als ik me sterk voordeed. Ik ontdekte dat anderen dachten: “Die Ingrid redt zich wel”. Als zestienjarige hoorde ik dat iemand een keer letterlijk zeggen. Ik dacht toen: “Je moest eens weten hoe alleen ik me soms voel”. Dertien jaar later leerde ik gaandeweg tijdens therapie moeilijke gevoelens er te laten zijn; de pijn van het gepeste kind op school, het verdriet en eenzaamheid van het single zijn, de pijn van een verbroken vriendschap. Ook de pijn dat mijn vader er als kind emotioneel niet voor mij was en voornamelijk financieel. Ik leerde het er te laten zijn en stopte het niet weg. Ik hoefde mezelf niet meer te beschermen door sterk over te komen. Ik hoefde niet verbaal van me af te slaan en me te verdedigen. Dat mechanisme was niet meer nodig. En gaandeweg leerde ik wat verbondenheid was. En leerde ik hulp vragen waardoor anderen er ook voor míj mochten zijn. Het heeft mij zóveel gebracht. O.a. een lieve man bij wie ik mag schuilen als het kleine meisje een schouder nodig heeft. Is er dan niets meer over van de robuuste kant in mij? Ja hoor, ze zijn er allebei: de robuuste vrouw én het kleine meisje. Ik ben nog steeds dezelfde Ingrid.